Kurs korony czeskiej

Korona czeska kurs

Korona czeska jaką dziś znamy jest jedną z najmłodszych walut naszego kontynentu. Warto jednak wspomnieć, że jej historia sięga czasów korony czechosłowackiej, a nawet okresu, kiedy w obiegu była korona austro-węgierska. Na początku 1919 roku, kiedy kształtowały się podwaliny Czechosłowacji, na terenie ówczesnych Czech i Słowacji nadal używano bowiem banknotów z czasów Austro-Węgier. Dopiero ówczesny minister finansów Czechosłowacji, Alois Rašín stwierdził, że taka sytuacja nie może trwać dłużej i na podstawie jego decyzji, w okresie od 26 lutego do 9 marca 1919 roku zamknięto granice kraju i ostemplowano oraz przemianowano na korony czechosłowackie wszystkie banknoty z czasów Austro-Węgier. Jeszcze tego samego roku wprowadzono także do obiegu nowe banknoty korony czechosłowackiej.

Warto także przypomnieć, że w latach 20-tych korona czechosłowacka była postrzegana jako jedna z najstabilniejszych walut na Starym Kontynencie. To wszystko sprawiło, że ówczesny minister finansów odnosił sukcesy w walce z inflacją. Znacząca dewaluacja korony miała miejsce dopiero w połowie lat 30–tych. Dzięki temu posunięciu oparta na eksporcie czechosłowacka gospodarka szybko uporała się ze skutkami kryzysu.

Wybuch drugiej wojny światowej w 1939 roku skutkował wprowadzeniem nowej korony, której kurs powiązany był z marką. Po upadku III Rzeszy i zakończeniu wojny przywrócono koronę czechosłowacką. Była to tzw. druga korona, która funkcjonowała ąz do 1953 roku. Wtedy to Komunistyczna Partia Czechosłowacji posiadająca wówczas pełnię władzy w kraju, przeprowadziła drastyczną reformę monetarną. Zmiany uderzyły przede wszystkim w zamożniejszych Czechów i Słowaków. Na nową, tzw. trzecią koronę czechosłowacką można było bowiem wymienić jedynie 1500 starych koron. Oznaczało to, że osoby zamożne, posiadające większe kwoty oraz papiery wartościowe, dosłownie z dnia na dzień straciły swój majątek. Wspólna waluta Czech i Słowacji obowiązywała jeszcze w 1992 roku.

31 grudnia 1992 roku miał miejsce tzw. aksamitny rozwód tj. podział Czeskiej i Słowackiej Republiki Federacyjnej (Czechosłowacji) na dwa suwerenne państwa (Republikę Czeską i Republikę Słowacką). 1 stycznia 1993 był pierwszym dniem istnienia dwóch niezależnych państw. Od tego czasu każdy z nowo-powstałych krajów zaczął prowadzić suwerenną politykę monetarną. W Republice Czeskiej i w Republice Słowackiej po rozpadzie Czechosłowacji najpierw obowiązywała unia monetarna i wspólna waluta korona czechosłowacka. Wkrótce jednak okazało się, że ze względów gospodarczych nie można jej dłużej utrzymywać i od 8 lutego 1993 wprowadzono dwie waluty: korona czeska (CZK) i korona słowacka (SKK). Najpierw na federalnych banknotach umieszczono czeskie lub słowackie znaczki, później każde z państw drukowało własne banknoty. Federalne monety po rozpadzie unii obowiązywały w obu państwach, dopóki nie wyprodukowano wystarczającej ilości nowych monet.

Zgodnie z powszechnie respektowanym standardem ISO 4217, korona czeska jest określana przy pomocy skrótu „CZK”. W Czechach powszechnie spotyka się skrót „Kč” (od „Koruna česká”). Do 2009 roku funkcjonował także skrót „h” oznaczający halerza, czyli jedną setną część korony. Ze względu na wysoką inflację, używanie halerzy w XXI wieku nie miało jednak już większego sensu, dlatego obecnie korona jest najmniejszą jednostką monetarną w Czechach. Jako ciekawostkę warto wspomnieć, że w ostatnich latach swojego funkcjonowania, monety halerzowe były już zupełnie bezużyteczne, a koszt ich produkcji dwukrotnie przekraczał nominalną wartość.

Początkowo w obiegu były monety o nominałach 10, 20 i 50 halerzy, jak również 1, 2, 5, 10, 20 i 50 koron oraz banknoty o wartości 20, 50,100, 200, 500, 1000, 2000 i aż 5000 koron. Na przestrzeni lat część z nich została jednak wycofana z obiegu i w chwili obecnej funkcjonują jedynie monety o nominałach 1, 2, 5, 10, 20, 50 Kč i banknoty 100, 200, 500, 1000, 2000, 5000 Kč